خــ ـُدایا تا پـ ـاکـ ـَم نـ ـَکردی خاکــ ـَم نـ ـَکُن

میدانستی هرشب باد یادت را با تمام

خاطراتت بر فضای اتاق من مهمان میکند

حالا هرزمان بیای خودت را درمیان من

میتوانی بیابی حتی درجاهای خالی خیالم 

تـــــــــشنه امــــــ هـــــمانـــــــــند کســــــ ےکه آبـــ  دارد

ولــــــــے نمـــــــــیتواند خـــــــودش را ســــــیراب کنـــــد

برای رفتن گامی نیست و ماندن را حاصلی نیست

با پاهای خسته ام ، کوچه به کوچه این شهر را بوییده ام ، تا بمانم !!

و بدین چشمان هراسان تمام انگیزه ها را کوبیده ام ، تا بسازم !!!

ولی چه سود ؟ از این همه درد!!

از این فراوانی تنهای سرد!!

رفتم و گشتم و دلمزده بازگشتم و

اینبار نیز میان رفتن و ماندن ، فاصله ای ندیدم

و به این عشق ـ به این اعجاز اثیری ـ دامن زدم و

به تو که مرهم دردهای تنهایی ام شدی پیوستم .

و اکنون

بعد مدتها چشم انتظاری ، تمام ماندن و رفتن را درحضور تو یافتم

و پس از آن ، همه چیز را برای تو گذاشتم